معماری فیروز فیروز

فیروز فیروز به‌عنوانِ معمار زمینه‌گرا شناخته‌شده و توجه به متن از ویژگی‌های اصلی کارهای اوست. تفسیر او از زمینه بر پایه‌ی ارتباط دوسویه‌ی طبیعت و فرهنگ شکل‌گرفته است و بر طراحی پایدار تأکید دارد. سعی در تلفیق معماری به‌روز و ارزش‌های اکولوژیک معماری بومی ایران در شکل‌گیری آثار او تأثیر‌گذار بوده است. رویکرد او به معماری، ریشه در تفکراتی دارد که خلق معماری انسانی و ارتقای کیفیت زندگی را در اولویت قرار می‌دهد. در چنین چهارچوب نظری، ارتباط و پیوستگی بین فرد، جامعه، معماری و محیط‌زیست برای دستیابی اجتماع به رفاه و سلامت ضروری است؛ نوعی از ارتباط که فیروز آن را با کلیدواژه‌ی «همزیستی» مطرح می‌کند و اساس زیبایی‌شناسی آثار او را شکل می‌دهد. او همچنین معماری با قابلیت‌های صنعتگرانه است و این مسئله را در سازمان‌دهی کلی، فرم و جزئیات پروژه‌های خود به نمایش می‌گذارد.